Δεν αγάπησα ποτέ μου

Δεν αγάπησα ποτέ μου

Το λένε συνήθως οι πιο ρομαντικές και οι πιο ευαίσθητες ψυχές. Tελικά, H Aληθινή Aγάπη υπάρχει ή ήταν ένα ακόμη παραμύθι για παιδιά;

Απ΄όποια πλευρά κι αν το δεις, η Σάμυ είναι η πιο ερωτική από τις παιδικές μου φίλες. Από την αρχή, η σεξουαλική της ζωή, ήταν γεμάτη θυελώδεις έρωτες και πάθη. Έκανε τρεις μακροχρόνιες σχέσεις. Έναν τον παντρεύτηκε. Έκανε έναν γιο. Κι ύστερα πήρε διαζύγιο. Πίστεψα ότι ακόμη την πονούσε αυτό. Τουλάχιστον αυτό υπέθεσα εκείνο το βράδυ που ήρθε επίσκεψη στο σπίτι μου κι άρχισε να αναπολεί όλο της το παρελθόν. Και κατέληξε: «δεν αγάπησα ποτέ μου».

Αν μου το έλεγε αυτό η Τζίνα ή η Χριστίνα, θα το θεωρούσα λογικό. Αυτές οι δυο  φίλες μου, για κάποιο λόγο, δεν είναι τυχερές με τις σχέσεις. Θέλω να πω, στα τριανταπέντε τους περίπου, δεν έχουν καμιά εμπειρία από μια υγειή, μακροχρόνια σχέση. Μόνο ανεκπλήρωτους έρωτες έχουν στο βιογραφικό τους και κάποια σύντομα πάθη που πήγαν άπατα. Άλλοι τα ονομάζουν όλα αυτά «εμπειρίες» κι άλλοι «χάσιμο χρόνου».

Εγώ ανήκω στους πρώτους. Η Σάμυ στους δεύτερους. Η Σάμυ. Λογικά, είχε αγαπήσει πολλούς. Τον πατέρα του παιδιού της, έστω. «Όχι» επέμενε. «Δεν ήταν η αληθινή αγάπη».

Η Αληθινή Αγάπη. Ποιος θα μας πει ποια είναι; Κάθε φορά που χώριζα, η Σάμυ μου έλεγε: «δεν ήταν η αληθινή αγάπη!». Αλλά τον αγάπησα και με αγάπησε. Για μια περίοδο τουλάχιστον. Κι ας έφυγε ο έρωτας. Κι ας σκοτωθήκαμε στο τέλος. Κι ας με απάτησε.

Στην δική μου ζωή, η αγάπη είναι κάτι λιγότερο τέλειο. Δεν καταλήγει με τον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα να φεύγουν με την άμαξα για τον πύργο. Γιατί ο πρίγκιπας και οι πριγκίπισσα, είναι κάτι μέρες που έχουν κι αυτοί τις ζοχάδες τους.

Για τη Σάμυ, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στην αληθινή αγάπη οι ερωτευμένοι δεν πλακώνονται, δεν προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, δεν απατούν, δεν πλήτουν, δεν χάνουν το πάθος, δε χωρίζουν. Είναι ο ένας το άλλο μισό του άλλου. Και γι΄αυτό θα μείνουν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Εκείνο το βράδυ λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι τόσα χρόνια που διαφωνούσα με τη Σάμυ κάθε φορά που αναλύαμε την προσωπική μας ζωή, ουσιαστικά είχαμε στο μυαλό μας άλλο είδος αγάπης η κάθε μια.

Άρα υπάρχουν δύο; Η αγάπη για τους ρεαλιστές κι η αγάπη για τους ρομαντικούς;  Ή μήπως εγώ είχα μάθει να βάζω «νερό στο κρασί μου» κι έτσι δε θα γνώριζα ποτέ την Aληθινή Aγάπη του κόσμου της Σάμυ;

ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΓΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ

Η μητέρα μου λέει ότι H Aληθινή Aγάπη, υπήρχε. Κάποτε. Εκείνη πρόλαβε τις «άλλες εποχές». Τις πιο δύσκολες και τις πιο ρομαντικές. Τότε, διάλεγες έναν άντρα για να περάσεις μαζί του την υπόλοιπη ζωή σου. Συνήθως οι γονείς σου δεν τον ήθελαν κι εκείνος θα έπρεπε να σε κλέψει ή να περάσει χίλια βάσανα μέχρι να σε αποκτήσει. Ήταν ο πρώτος και ο τελευταίος άντρας που θα κοιμόσουν.  «Όταν η ζωή είναι δύσκολη, το ζευγάρι μένει ενωμένο» λέει η μητέρα μου. «Για να επιβιώσει. Δύο άνθρωποι, είναι πιο δυνατοί από έναν».

Όμως η αγάπη, από τη φύση της είναι ανιδιοτελής. Αν μένεις με τον άλλον γιατί τον χρειάζεσαι για να επιβιώσεις, γιατί σου καλύπτει πρακτικές ανάγκες ή γιατί δε μπορείς να κάνεις διαφορετικά, ακυρώνεται ταυτόχρονα και η έννοιά της. «Σήμερα οι άνθρωποι δεν ξέρουν τί θέλουν» κατέληγε πάντα στις συζητήσεις η μητέρα μου στις φίλες μου. «Τα έχουν όλα και τίποτα δεν τους ικανοποιεί. Γι’ αυτό δεν υπάρχει Αληθινή Αγάπη». Κι εκείνες συμφωνούσαν. Κι απορούσα. Μα είναι Η Αληθινή Αγάπη αυτό; Να βρεις έναν άντρα και να γεράσεις μαζί του; Αν ναι, σίγουρα ήταν κάτι που υπήρξε κάποτε, αλλά επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω για τους όρους του παιχνιδιού όπως και για το ίδιο το όνομά της (“Η Αληθινή Αγάπη”).

“Οι άνθρωποι που προσπαθούν να κατανοήσουν την έννοια της αγάπης πέφτουν συχνά σε μια παγίδα:την εξιδανικεύουν τόσο πολύ, που τελικά οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι «αληθινή αγάπη δεν υπάρχει” γράφει ο Γιώργος Πιντέρης στο “Έρωτας, Αγάπη και Εξάρτηση”. “Η ειρωνία μάλιστα είναι ότι αυτή την εξιδανικευμένη θεωρητική μορφή αγάπης την ονομάζουν πραγματική αγάπη, ενώ την αγάπη που συναντά κανείς στην ανθρώπινη καθημερινότητα την απορρίπτουν ως…μη πραγματική”.

Τελικά, υπάρχουν όντως δύο είδη αγάπης. Η Πραγματική Αγάπη, και η Αληθινή Αγάπη. Η τελευταία, για τον ψυχολόγο Πιντέρη είναι απλώς η “Εξιδανικευμένη Αγάπη”. Η αγάπη η δική μου και η αγάπη της Σάμυ. Τη διαφορά μεταξύ αυτών των δύο, την κάνει η ανθρώπινη φύση. Γιατί η ανθρώπινη φύση μαλώνει, γίνεται κακιά, διεκδικεί, ξε-ερωτεύεται, χωρίζει. Άρα Η Αληθινή Αγάπη της Σάμυ, δεν υπάρχει. Πώς να πεις στην φίλη σου κάτι τέτοιο; Ότι αυτό που ψάχνει τόσα χρόνια είναι μια ουτοπία, ένα μεγάλο ψέμα; Κατέβασα τα τηλέφωνα και κλείστηκα στο σπίτι, με τα βιβλία μου και τις σκέψεις μου.

Το κακό με τους έρωτες είναι ότι όταν παίρνουν την κάτω βόλτα, αυτοαναιρούνται.  Δηλαδή, αν μάθεις ξαφνικά ότι ο φίλος σου ερωτεύτηκε άλλη, αυτόματα ακυρώνονται όλα αυτά που σου έλεγε. Ότι δε μπορούσε να ζήσει χωρίς εσένα. Ότι μόνο εσύ υπάρχεις γι΄αυτόν. Ότι σε λατρεύει. Ότι ποτέ δε θα σε πληγώσει. Όχι, ο τύπος σε δούλευε. Ή δούλευε τον εαυτό του. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν μαλώνεις και χωρίζεις. «Μου είπε ότι με συχαίνεται» θυμήθηκα που έκλαιγε κάποτε η Σάμυ στο σπίτι μου. «Κι ύστερα λες ότι αυτός ο άνθρωπος με αγαπά;» Αλλά η αγάπη, είναι κι αυτή όπως όλα τα άλλα συναισθήματα. Μια τα νιώθουμε, μια όχι. Όταν τα παίρνω μαζί σου, είναι αδύνατο να νιώθω και αγάπη ταυτόχρονα. Εκείνη τη στιγμή. Αλλά γενικά, σε αγαπάω… Η αγάπη είναι μόνιμη κατάσταση. Αλλά τότε γιατί τόσα ερωτευμένα ζευγάρια χωρίζουν κάποτε;

Όλοι είμαστε μια χαρά παιδιά. Easy going άνθρωποι. Μέχρι να ερωτευτούμε. Τότε είμαστε σε συναισθηματική ένταση. Από τον έρωτά μας, από έναν μόνο άνθρωπο, ζητάμε να μας ικανοποιήσει χίλιες δυο ανάγκες που έχουμε, σωματικές και συναισθηματικές. Από τους άλλους ανθρώπους, που απλώς τους αγαπάμε- χωρίς έρωτα- δε ζητάμε τίποτα. Απλά να υπάρχουν στη ζωή μας θέλουμε. Για να τους προσφέρουμε.  Όχι, ο έρωτας, δεν είναι αγάπη. Μπορεί κάποτε να γίνει αγάπη, αλλά μπορεί και να μη γίνει ποτέ.

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ

Εγώ και η Σάμυ ερωτευόμασταν κεραυνοβόλα. Όχι ότι κάναμε κάτι κακό. Αλλά πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μας έχουν αγαπήσει αυτοί οι τύποι; Γι΄αυτό κάθε φορά που η Σάμυ απογοητεύονταν από τους έρωτές της, φώναζε: «Τέρμα. Τον επόμενο θα τον τσεκάρω δέκα χρόνια πριν το κάνω μαζί του». Κι αλήθεια, ο άντρας που παντρεύτηκε ήταν ένας παλιός της φίλος. Στην αρχή ένιωθε γι΄αυτόν μόνο φιλική αγάπη. Μέχρι που ήρθαν πιο κοντά μια περίοδο, έκαναν σεξ ένα βράδυ κι από τότε δεν ξεκολούσαν ο ένας από τον άλλον.

Θυμάμαι μια περίεργη ενέργεια υπήρχε ανάμεσά στη Σάμυ και στον Πέτρο τους πρώτους μήνες της σχέσης τους. Αγκαλιάζονταν, φιλιούνταν συνέχεια, θαύμαζαν ο ένας τον άλλον. Ήταν ερωτευμένοι κι είχαν τις καλύτερες προθέσεις.

Πέντε χρόνια αργότερα όμως, η Σάμυ με τον φίλο της –άντρα της τότε- έμοιαζαν όπως και πολλά άλλα ζευγάρια σε μακροχρόνια σχέση. Δεν είχαν πάθος μεταξύ τους, ψιλοβαριόνταν, ειρωνεύονταν δήθεν για αστείο ο ένας τον άλλον,μπροστά μου. Όταν το παιδί έγινε ενός χρόνου, άρχισαν να μη μπορούν να συμφωνήσουν πια σε τίποτα. Εκείνος την έλεγε «τρελή», εκείνη τον έλεγε «μίζερο». Αλλά γιατί συνέβη αυτό; Μήπως γιατί η αγάπη των δυο φίλων έγινε έρωτας κι έρωτας δεν κρατά για πάντα;  Κι αν ναι,γιατί κράτησε της μαμάς μου για τον μπαμπά μου; Απλά γιατί ήταν «άλλες εποχές;» Όπου δε χώριζες για κάτι τέτοια;

Η εξήγηση της Σάμυ είναι η γνωστή: «τελικά δεν ήταν Η Αληθινή Αγάπη». Δεν ήταν πραγματικά ερωτευμένοι μεταξύ τους. Ένας ενθουσιασμός ήταν. Ή ένα ξέφρενο πάθος στο οποίο μπήκαν ξαφνικά οι δυο φίλοι. Για τη Σάμυ, το πάθος δεν ήταν ποτέ καλός οιωνός. Μόλις έφευγε- γιατί κανείς άνθρωπος δε μπορεί να ζει διαρκώς στην έντασή του-  οι σχέσεις της κατέρρεαν. Ακόμη κι η σχέση της με τον Πέτρο. Που δε μπόρεσε να ξαναγυρίσει ποτέ σε αυτό που ήταν πριν το πάθος: Καθαρή Αγάπη. Πολλοί πληγωμένοι άνθρωποι, φοβούνται το πάθος. Αλλά δε γίνεται να ξεκινήσει πραγματικός έρωτας, αν δεν περάσει από εκεί. Φυσικά το πάθος από μόνο του, δε φτάνει.

«Το πάθος από μόνο του δε μπορεί να  καθορήσει την διάρκεια και την ποιότητα που θα έχει η σχέση» γράφει ο Γιώργος Πιντέρης. «Για να γίνει ο έρωτας υγειής σχέση και να κρατήσει, χρειάζεται πολύ προσπάθεια. Απαιτείται πολύ ενέργεια και από τα δυο μέρη. Όταν τα άτομα είναι ερωτευμένα, έχουν την ενεργητικότητα που απαιτείται, ώστε να διαμορφώσουν τη σχέση τους με τρόπο τέτοιο που να δημιουργήσει τις συνθήκες για ν΄αναπτυχθεί ανέμεσά τους το συναίσθημα της αγάπης και το κλίμα της συντροφικότητας. Έτσι, έρθει η εποχή που το πάθος θα έχει καταλαγιάσει, θα βρίσκονται σε μια ικανοποιητική σχέση, την οποία θα ενδιαφέρονται να διατηρήσουν.

Αν όμως αφεθούν μόνο στον έρωτα και στο πάθος, τότε, όσο υπάρχουν αυτά η σχέση θα κυλάει. Μόλις όμως πάψουν να υπάρχουν, είναι φυσικό η σχέση να διαλυθεί μια και δεν έχουν αναπτυχθεί οι μηχανισμοί που θα επιτρέψουν στα δυο άτομα ν΄αντισταθμίσουν την απώλεια του έρωτα».

Έχει υπολογιστεί ότι στην καλύτερη περίπτωση, ο έρωτας κρατά γύρω στα πέντε χρόνια. Στη θέση του, αν η σχέση δουλεύτηκε καλά, βρίσκονται από εκεί και μετά η εκτίμηση, η εμπιστοσύνη και η αγάπη. Αυτές θα δίνουν πια στους πρώην ερωτευμένους την ενέργεια για να συνεχίσουν την προσπάθεια. Να μείνουν μαζί.

AΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

Όταν δεν έχεις σχέση, έχεις ένα πρόβλημα: δεν έχεις σχέση. Όταν έχεις σχέση όμως, έχεις πολλά προβλήματα. Πολλά πράγματα που πρέπει να δουλέψεις για να διατηρηθεί υγειής η σχέση. Σύμφωνα με τον Γιώργο Πιντέρη, γύρω στα δέκα. (Τα παραθέτω στο τέλος του κειμένου, έτσι όπως τα αντέγραψα και τα παρέδωσα στη Σάμυ, τη μέρα που βγήκα ξανά απ΄το σπίτι μου).

Η Σάμυ. Έψαχνε πάντα μια αγάπη που θα ήταν καλή για εκείνη. Κάποιον που θα την ερωτευτεί τρελά κι όλα θα είναι εύκολα. Αλλά ο έρωτας, είναι το πιο εύκολο στην ιστορία. Γιατί για κάποιους λόγους, οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να ερωτεύονται.  Από εκεί και μετά, ξεκινούν τα δύσκολα…

Έμεινε κι εκείνη κάποιες μέρες μόνη της να σκεφτεί. Κάποτε ήρθε με το αμάξι να με πάρει για την παραλία.  Ήταν η εβδομάδα που κρατούσε εκείνη τον γιο της, κι ήταν κι αυτός μέσα. Ακούγονταν 50 Cent απ΄το cd- ο μικρός τον λατρεύει- κι εκείνος φώναζε: «Μαμά, πες μου σου λέω, είμαι όμορφος;» «Σίγουρα είσαι» του απάντησε εκείνη, «γιατί είσαι παιδί της αγάπης». Και κοίταζε ευθεία μπροστά καθώς χανόμασταν στην άσφαλτο και χαμογελούσε, κι ήξερα αυτό το χαμόγελο. Ένα χαμόγελο πληρότητας που βγάζουν στα γεράματα κάποιες γυναίκες- απόδειξη ότι αγάπησαν κι αγαπήθηκαν. Μπορεί βέβαια εκείνες να ήθελαν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν σαν άγγελοι, αλλά είναι μόνο άνθρωποι, σαν όλους τους άλλους.

 

Η πεζή αλήθεια για την αληθινή αγάπη

Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Γιώργο Πιντέρη, για να γίνει ο έρωτας υγειής σχέση και να κρατήσει, χρειάζεται:

1. Αποδοχή. (Πόσο αποδέχεται ο ένας τον άλλον αυθεντικά,όπως είναι;)

2.Αυτονομία. (Πόσο αναγνωρίζει ο ένας το δικαίωμα του άλλου να διαθέτει χρόνο για τον εαυτό του, τα ενδιαφέροντά του, τους φίλους του;)

3. Διάλογο. (Έχουν όντως να πουν αυτοί οι δυο κάτι μεταξύ τους;)

4. Επικοινωνία. (Πόσο ασφαλείς νιώθουν προκειμένου να συζητάνε τις δυσκολίες και τις δυσαρέσκειες που έχουν μεταξύ τους; Πόσο ξέρουν ν΄ακούν ο ένας τον άλλον; Πόσο ξεκάθαρα εκφράζουν τα «θέλω» τους;)

5. Κοινωνικότητα. (Αποδέχεται ο ένας τους φίλους του άλλου; Είναι και οι δυο κοινωνικοί; Αν ο ένας από τους δύο είναι λιγότερο κοινωνικός, επιτρέπει στον άλλο να έχει την κοινωνική του ζωή ή προσπαθεί να του την περιορίσει;

6. Λήψη Αποφάσεων (Γίνεται από κοινού;)

7. Συγκρούσεις. (Πώς συμπεριφέρονται όταν οι ανάγκες τους συγκρούονται; Υπόχωρεί μόνιμα ο ένας ή ψάχνουν για μέσες λύσεις; Καταφέρνουν να εκφράζουν το θυμό τους χωρίς να καταφεύγουν σε βρισιές, προσβολές, απειλές ή ακόμη και σε σωματική βία;)

8. Συναισθηματική Επαφή και Συναίσθηση. (Η ικανότητα και η προθυμία που έχει καθένας να δείχνει τα συναισθήματά του στον άλλον και η ικανότητα του άλλου να τον νιώθει).

9. Ύπαρξη κοινών μελλοντικών στόχων. (Η δέσμευση δείχνει την προθυμία μας να εξελλιχθούμε με κάποιον άλλον άνθρωπο, σαν δύο, διαφορετικά μεν όντα, αλλά μαζί).

10. Έρωτας. (Απαραίτητος, για να έχουν την ενέργεια δυο άνθρωποι να δουλέψουν  όλα τα παραπάνω).

  

Check this out

Κάποιες ρομαντικές ψυχές, δηλώνουν ότι ψάχνουν την αληθινή αγάπη κι όχι κάτι σαρκικό. Μα στην ερωτική αγάπη, πρέπει να υπάρχει δυνατή έλξη. Μάλιστα μόλις αυτή παραχαλαρώνει στα ζευγάρια, σημαίνει ότι η σχέση πνέει τα λοίσθια- έχε το νου σου.