Μια sex therapist, ένας λάτρης των κάτω άκρων, αλλά κι ένας από τους διαχειριστές του «ΤΣΙΛΙ Καφενείο», μιλούν για το πιο «καυτό» sex trend της χώρας.
Κείμενο: Αντώνης Κωνσταντάρας
Εδώ και λίγα χρόνια, τα πόδια έχουν σηκωθεί και χτυπάνε το κεφάλι – όχι απαραίτητα το πάνω. Η ποδολαγνεία έχει γίνει η νέα σεξουαλική μόδα, με τους Έλληνες να μοιράζονται σε κλειστά γκρουπ στα social media, αλλά και σε site, σχετικές εμπειρίες, φαντασιώσεις και αστεία που έχουν να κάνουν με την επιθυμία για τα πόδια. Η ποδολαγνεία τείνει να γίνει το πρώτο εγχώριο σεξουαλικό trend, το οποίο απέκτησε κοινό χάρη στο Διαδίκτυο.
Ας κάνουμε παρέα μια βουτιά στον κόσμο της ποδολαγνείας, ρίχνοντας μια ματιά στα στατιστικά του Pornhub για την Ελλάδα, που αφορούν την τελευταία τριετία.
Ξεκινώντας από το 2017, παρατηρούμε ότι τα πόδια αναφέρονται μόνο στις δημοφιλείς αναζητήσεις και ο όρος “footjob” καταλαμβάνει την τίμια 12η θέση. Ωστόσο, δεν βλέπουμε κάποια άλλη αναφορά στις ειδικές κατηγορίες που διαχωρίζει τους Έλληνες με βάση τα ηλικιακά γκρουπ, τους τόπους διαμονής και το φύλο. Έναν χρόνο αργότερα, η κατηγορία “Feet” βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτιμήσεών μας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα, με ένα εντυπωσιακό ποσοστό της τάξης του 144%.
Βέβαια, το “Big Bang” της ποδολαγνείας -μιλώντας πάντα για τα στατιστικά του Pornhub- ήρθε το 2019. Η ποδολαγνεία παρέμεινε στην πρώτη θέση των κατηγοριών που προτιμάμε σαν λαός με το ποσοστό να έχει ανέβει στο 149%. Παράλληλα, η αναζήτηση “Footjob” βρέθηκε στις δημοφιλέστερες της χρονιάς, αλλά και στα Top Trending Search, με άνοδο 998%.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι έρευνες έχουν δείξει πως η ποδολαγνεία είναι από τα πιο απενοχοποιημένα φετίχ παγκοσμίως. Ίσως επειδή δεν περιλαμβάνει extreme καταστάσεις, ενώ οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται σεξουαλικά για τα πόδια συνήθως λειτουργούν κανονικά και χωρίς προβλήματα στην κοινωνία. Μάλιστα, σύμφωνα με τον δεύτερο τόμο της τεράστιας μελέτης του Havelock Ellis πάνω στη ψυχολογία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, οι Έλληνες ήταν από τους λαούς που είχαν απενοχοποιήσει τον θαυμασμό στα πόδια και τα υποδήματα από πολύ νωρίς.
«Τα τελευταία χρόνια βγήκαν προς τα έξω πολλά φετίχ, με Νο1 την ποδολαγνεία. Παρακολουθούσα πώς αυξάνονταν τα μέλη του Greek Foot, οπότε ναι, σίγουρα κάτι συμβαίνει με τα πόδια και τους Έλληνες τελευταία. Στη συνέχεια άνοιξαν κι άλλες σελίδες, με πόδια διάσημων γυναικών», εξηγεί η Ειρήνη Χειρδάρη, από τις πιο γνωστές sex coach και sex therapist της χώρας.
Η αναφορά της Ειρήνης Χειρδάρη σε site που είναι αφιερωμένα σε πόδια διάσημων γυναικών, μου θύμισε την υπόθεση της ηθοποιού Mara Wilson, που είχε υποδυθεί τη Matilda στην ομώνυμη ταινία. Πριν από λίγα χρόνια είχε αποκαλύψει ότι φίλοι τις ανακάλυψαν site που είχε φωτογραφίες των ποδιών της από την εποχή που ήταν 12 ετών. Κάτι που την έκανε να αηδιάσει, σε σημείο να το σχολιάσει δημόσια. Ίσως από τις ελάχιστες φορές που οι ποδολάγνοι ξεπερνούν τα όρια.
«Οι ποδολάγνοι που είχα μέχρι σήμερα στις συνεδρίες μου είχαν παραφιλία, ωστόσο ήταν λειτουργικοί στη ζωή τους, είχαν σχέση και η φίλη τους συμφωνούσε με αυτό το φετίχ εφόσον τους διεγείρει. Από την άλλη, εφόσον δεν θεωρείται πλέον διαταραχή, η ποδολαγνεία είναι πιο αποδεκτή κοινωνικά, μπορούν να το πουν στη φίλη τους και να το εντάξουν στα παιχνίδια τους. Παλαιότερα που οι ποδολάγνοι ήταν πιο καταπιεσμένοι, κάποιοι ίσως να ήταν και επικίνδυνοι. Έχω ακούσει για άνδρες που ακολουθούσαν κοπέλες οι οποίες έτρεχαν στα πάρκα και ζητούσαν να μυρίσουν τα παπούτσια τους έναντι αμοιβής».
Το τελευταίο μου έφερε στο μυαλό μηνύματα που έχουν δεχτεί κατά καιρό φίλες μου, οι οποίες στη συνέχεια, είτε για χαβαλέ είτε για να νιώσουν ασφάλεια, τα δημοσιοποίησαν στα social media. Σε αυτά, άγνωστοι άντρες ζητούν να αγοράσουν φορεμένα παπούτσια ή κάλτσες τους. Τέτοιου είδους αγγελίες μπορεί να βρει κανείς και στο forum του προαναφερθέντος site, Greek Foot.
Ακούω την Ειρήνη Χειρδάρη να αναφέρεται κυρίως σε άνδρες ποδολάγνους και απορώ. Είναι τελικά ανδρικό σπορ η ποδολαγνεία; «Παραφιλίες ως επί το πλείστων έχουν οι άντρες, χωρίς να μπορώ να σας εξηγήσω επιστημονικά γιατί. Η ποδολαγνεία, από τις γυναίκες προς τους άντρες, δεν εντάσσεται στους πειραματισμούς τους, καθαρά για κοινωνικούς λόγους. Παίζει ρόλο το κοινωνικό φύλο εδώ, το πώς περιμένει η κοινωνία να συμπεριφερθούμε σαν άντρες και σαν γυναίκες. Και η κοινωνία, που ορίζει τι είναι “κανονικό” και τι είναι “σέξι” σε κάθε εποχή, τώρα λέει ότι είναι ΟΚ μόνο η ποδολαγνεία προς τις γυναίκες. Κατά τ΄άλλα, μια χαρά ερωτογενής ζώνη είναι τα πόδια και στους άντρες. Δεν αλλάζει κάτι. Οι νευρικές απολήξεις που ξεκινούν από τα πέλματα, δίνουν σήματα σε μια περιοχή του εγκεφάλου, ελάχιστα πιο πέρα από εκεί που δίνουν σήματα οι νευρικές απολήξεις των γεννητικών οργάνων. Μάλιστα, διάβαζα ότι το νεύρο που περνά από το μόριο, περνά και από το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού. Άρα, λογικά, αν πατήσεις το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού ενός άντρα την ώρα ακριβώς που τελειώνει, ο οργασμός του θα είναι πολύ πιο έντονος. Αλλά ποια να το κάνει αυτό; Θα φανεί αστείο. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Γιατί, ποιος ξέρει; Στο μέλλον μπορεί να γίνει μόδα και η ποδολαγνεία προς τους άντρες. Εγώ λέω να ξεκινήσετε να κάνετε πεντικιούρ καλού κακού, μη σας βρει απροετοίμαστους κάποιο νέο sex trend (γέλια)».
Μήπως τελικά φταίει και το γεγονός ότι γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν τρώγοντας το παγωτό-πατούσα; Μια φτηνή και πραγματικά απολαυστική λιχουδιά των παιδικών μας χρόνων. Η τελευταία ερώτηση μπορεί να φαντάζει αστεία, αλλά διαβάζοντας περισσότερα σχετικά με την ποδολαγνεία ανακάλυψα ότι πολλές φορές έχει «ρίζες» στην παιδική μας ηλικία. Ίσως αυτό το παγωτό, σε συνδυασμό με κάποια αντίστοιχα γλειφιτζούρια και ντόνατ που όλοι τρώγαμε μικροί, να «έγραψαν» μέσα μας.
«Λες να έγινε conditioning λόγω του παγωτού πατούσα (γέλια);», αναρωτιέται η Ειρήνη Χειρδάρη. «Παραδοσιακά, το conditioning, όπως λέγεται το κλείδωμα του εγκεφάλου σε ένα φετίχ ή παραφιλία, έγινε κάπου στην εφηβεία ή στην προεφηβεία. Μπορεί να είχαν μια εμπειρία διέγερσης που περιλάμβανε πόδια. Για παράδειγμα, να είδαν τα πόδια της θείας τους, μιας παιδικής φίλης και όπως χόρευαν τρελά οι ορμόνες εκείνη την εποχή, να είχαν μια δυνατή διέγερση. Και έκτοτε, παρότι έχουν ξεχάσει το περιστατικό, ο εγκέφαλος έδεσε αυτό το έντονο συναίσθημα με την εικόνα των ποδιών. Πάντως, όσο γίνεται μόδα η ποδολαγνεία και παρακολουθούμε πορνό με foot fetish, γίνεται reconditioning του εγκεφάλου, να το γνωρίζετε αυτό», εξηγεί.
Μιλώντας με την Ειρήνη Χειρδάρη, ένιωθα ότι το «κουβάρι» ξετυλίγεται. Είχε έρθει η ώρα, όμως, να φτάσω στον «πυρήνα». Να μιλήσω με έναν ποδολάγνο. «Γράψε κανονικά το όνομά μου, δεν με πειράζει, επίθετο μη γράψεις», μου λέει ο Γρηγόρης.
Τον συνάντησα σε ένα καφέ παρέα με έναν κοινό μας φίλο. «Κοίτα, θεωρώ υπερβολικό να με πεις ποδολάγνο. Μπορεί τα πόδια να είναι το αγαπημένο μου σημείο στο γυναικείο σώμα, να με ανάβουν, αλλά δεν θα συστηνόμουν σε μια παρέα με αυτή την ιδιότητα. Θα κάνω vanilla sex με τη σχέση μου, αλλά γουστάρω πολύ να ασχολούμαι με τα πόδια της κοπέλας για ώρα», μου εξηγεί. Τον ρωτάω πότε κατάλαβε ότι τον εξιτάρει αυτό το σημείο στο γυναικείο σώμα. «Θυμάμαι την πρώτη στιγμή που αισθάνθηκα κάτι. Ήμουν 17 ετών και δεν είχα κάνει ακόμα σεξ. Βρισκόμασταν στην πισίνα ενός φίλου με την παρέα μας, στην οποία ήμασταν αγόρια και κορίτσια. Είχε γίνει λίγο μόδα στα κορίτσια τότε, να φοράνε βραχιόλια στον αστράγαλο. Μια από τις φίλες μας -που είχε μαυρίσει από τον ήλιο με το πέλμα της να είναι λίγο πιο λευκό- μου τράβηξε την προσοχή. Πάντα μου άρεσε, αλλά εκείνη τη μέρα έπαθα πλάκα με αυτόν τον χρωματικό συνδυασμό. Κόλλησα και για το επόμενο διάστημα, έπαιζε στο μυαλό μου η εικόνα των ποδιών της. Τελικά δεν έγινε ποτέ κάτι μεταξύ μας, κώλωσα να εκφράσω τον θαυμασμό μου».
Η πρώτη επαφή του Γρηγόρη με το συγκεκριμένο σημείο του σώματος ταιριάζει απόλυτα με όσα μου είπε η Ειρήνη Χειρδάρη σχετικά με το πώς «σκαρφαλώνει» μέσα σου ένα φετίχ. Στη συνέχεια, του ζήτησα να μου περιγράψει την πρώτη φορά που έκανε κάποια ερωτική κίνηση προς τα πόδια κάποιας συντρόφου του. «Για πολλά χρόνια ντρεπόμουν πολύ να το συζητήσω με τις κοπέλες που έβγαινα και δεν το είχα δοκιμάσει. Την Πρωτοχρονιά του 2014 -μπορεί να ήταν και του 2015- γυρίσαμε σπίτι με την πρώην σχέση μου, φουλ μεθυσμένοι και αρχίσαμε να τη βρίσκουμε. Θυμάμαι να είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι και όπως πήγα χαμηλά, δεν σταμάτησα στα γεννητικά της όργανα αλλά πιο κάτω. Θυμάμαι να είμαι πολύ διστακτικός, αλλά έκανα την κίνηση και άρχισα να γλείφω τα δάχτυλά της. Η εικόνα πρέπει να ήταν πολύ αστεία, επειδή μέσα στο μεθύσι, την ντροπή και τον φόβο μη φανώ περίεργος, ίσα-ίσα που έβγαζα τη γλώσσα από το στόμα μου. Σαν κουτάβι ένιωθα. Δεν έκατσα πολύ εκεί κάτω, ανέβηκα μόλις πήρα την πρώτη ικανοποίηση και συνεχίσαμε ό,τι κάναμε. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι δεν το σχολίασε. Ήταν σαν να μην έγινε. Μου πήρε πολύ καιρό να ξανακάνω κάποια κίνηση. Φτάσαμε, όμως, σε σημείο να αποδεχτεί πλήρως τη φάση μου και να προσπαθεί να με ανάψει με αυτόν τον τρόπο, βήμα-βήμα. Ντρεπόμουν να το συζητήσω μαζί της αλλά έκανα μικρές κινήσεις, μέχρι που έπιασε το νόημα. Με τη σημερινή μου σχέση πάντως, ήμουν ευθύς απ’ το πρώτο διάστημα. Τα ζευγάρια πρέπει να συζητούν τα “θέλω” τους».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο σε ένα γυναικείο πόδι; «Η καμάρα, ειδικά αν έχει καμπύλη και η κοπέλα φοράει τακούνι που την τονίζει».
Πριν ολοκληρώσουμε την κουβέντα τον ρωτάω αν ένιωσε ποτέ άσχημα να συζητήσει το φετίχ του δημόσια. «Ναι, ειδικά στην αρχή. Θέλω να τονίσω, όμως, αυτό που σου είπα και πριν. Είναι απλώς κάτι που μου αρέσει, δεν αισθάνομαι ότι έχω κοινά με κάποιον που τυχαίνει να είναι ποδολάγνος. Ξέρεις, δεν είμαστε swinger ή κάτι τέτοιο, απλά μας αρέσουν τα πόδια όπως σε άλλους αρέσει ο πισινός ή το στήθος».
Φεύγοντας από το καφέ, ένιωθα ότι είχα συμπληρώσει όλα τα κομμάτια του παζλ «Ποδολαγνεία», εκτός από ένα. Όντας μέλος του διαδικτυακού φαινομένου «ΤΣΙΛΙ Καφενείο», μπορώ να πω ότι το εν λόγω γκρουπ έπαιξε τεράστιο ρόλο στη απενοχοποίηση της πατούσας, ειδικά στις νέες ηλικίες. Όλα άρχισαν με κάποια αστεία meme και εξελίχθηκαν σε κάτι σαν ομαδική ψύχωση.
«Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχει βοηθήσει πολύ στη διάδοσή της. Ειδικά μέσα από γυναίκες αθλητικογράφους, που, αυτές και τα κάτω άκρα τους χαίρουν της εκτίμησής μας στον καφενέ, έχουν ανοιχτεί νέοι φετιχιστικοί ορίζοντες στους μύστες», μου αναφέρει ο Antonis Pedro, ένας εκ των διαχειριστών της ομάδας, η οποία παρότι έχει «πέσει» δεκάδες φορές απαριθμεί σχεδόν 130.000 μέλη (aka μύστες).
«Έρχονται πολλά post από φίλους ποδολάγνους που εκφράζουν τον ευγενή θαυμασμό τους ως προς το γυναικείο πέλμα, με γνωστότερο όλων να είναι ένα πόδι μέσα σε διχτάκι θέσης λεωφορείου ΚΤΕΛ, κάτι που απεικονίζεται και στο γνωστό GTA Tsili T-Shirt».
Τον ρωτάω αν θεωρεί ότι η ποδολαγνεία ή το να γράφεις σχετικά post, αποτελεί κάποιου είδους μόδα. «Μπορεί μέχρι ενός σημείου να είναι μια μόδα που προσελκύει κόσμο, όμωςπολλοί ξυπνάνε ποδολάγνοι χωρίς να το καταλάβουν. Πολλοί πατουσάκηδες εκεί έξω εμφανίζονται τώρα, επειδή για χρόνια ντρέπονταν να εκφραστούν, υπό τον φόβο αρνητικών σχολίων. Μέσω του Διαδικτύου ή ανθρώπων, όπως ο Μάριος Ασλαμάς, ένιωσαν ότι η ποδολαγνεία απενοχοποιείται».
Ρωτώ και αυτόν αν το γεγονός ότι γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν τρώγοντας το παγωτό-πατούσα, πιστεύει ότι έχει παίξει κάποιο ρόλο στην ποδολαγνεία. «Τρομερή ερώτηση (γέλια). Αν και fan του Solero, εδώ δεν χωράνε οπαδικά. Λοιπόν, ομολογώ ότι το γεγονός πως η γλώσσα ερχόταν σε επαφή με ομοίωμα πατούσας, ίσως, υποσυνείδητα να δημιούργησε σε πολλούς μια τάση προς την ποδολαγνεία που αργότερα εξελίχθηκε σε σεξουαλικό επίπεδο. Αν δεν έφταιγε εξ’ολοκλήρου αυτό, έθεσε τις βάσεις για να έρθει ο Quentin Tarantino με τις ταινίες του και να δημιουργήσει ένα ολόκληρο ποδολαγνικό κίνημα».
Η άνοδος της ποδολαγνείας στην Ελλάδα πιθανότατα οφείλεται σε έναν συνδυασμό καλοκαιρινών, εφηβικών αναμνήσεων, διαδικτυακής μόδας και απενοχοποίησης των φετίχ. Έχουμε και ζεστό κλίμα, με αποτέλεσμα να περνάμε περισσότερο χρόνο στη θάλασσα ξυπόλητοι/ες, φορώντας ανοιχτά παπούτσια και σανδάλια.
Για να κλείσω την πρώτη μου γνωριμία με αυτόν τον νέο κόσμο ξεκίνησα ένα poll στο Instagram, μέσω του οποίου ζήτησα από τους foloowers να ψηφίσουν μεταξύ παγωτού πατούσας και μπανάνας. Έτσι, για χαβαλέ.
Σωστά μαντέψατε, η πατούσα επικράτησε.
Πηγή: VICE