«E ναι λοιπόν συνέβη, και συνέβη σε μένα. Έμεινα μπακούρι. Εγώ που είχα πάντοτε την καβάτζα μου στο speeddial του κινητού, έμεινα ξεκρέμαστη και χωρίς ταίρι, να θρηνώ πάνω από την κενή θέση στο κρεβάτι μου.

Ο τελευταίος μου σύντροφος αποχώρησε κακήν κακώς, αφήνοντας πίσω του μερικά σπασμένα σερβίτσια και πολλά ερωτηματικά για την ψυχική του ισορροπία. Κάποιους τους χωρίζει η άλλη γυναίκα, εμάς μας χώρισε η σχιζοφρένεια- αυτά παθαίνει όποιος μπλέκει με καλλιτέχνες αμφιβόλου ηθικής και ποιότητας.

Και να με τώρα, ωραία, μοιραία, να πρέπει να ξεχυθώ στους δρόμους για να αναζητήσω το άλλο μου μισό, αν όχι για μια ζωή, τουλάχιστον για να βγάλω τον επόμενο χρόνο»

Με αυτά τα λόγια ξεκινά το νέο της βιβλίο η Στέλλα Καραμπακάκη, από τις πιο φρέσκες και καυστικές πάνω στις σχέσεις των φύλων κοριτσίστικες πένες (διαβάστε επίσης το «Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια» και «Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη»). Και για τις επόμενες σελίδες μας βουτά στο τόσο ρεαλιστικό ημερολόγιο μιας σύγχρονης τριαντάρας που προσπαθεί να βρει γκόμενο στην Αθήνα της κρίσης.

Όχι τυχαίνει τίποτα εξτρίμ στην ηρωίδα. Τα κλασσικά που τυχαίνουν σε κάθε γυναίκα που την έχουν χτυπήσει οι ορμόνες στο κεφάλι και βγαίνει στη γύρα. Κολλάει στο ίντερνετ και ξημεροβραδιάζεται για να κλείσει dates – ελπίζοντας κι η ίδια κατά βάθος ο ΟΤΕ να της κόψει την σύνδεση λόγω απεριόριστης βλακείας. Αφού οι σαραντάρηδες σήμερα κυνηγούν δεκαεννιάχρονες φοιτήτριες («θέλουν πιπινάκια όλοι, θέλουνε και οι κώλοι») η ηρωίδα μπλέκει με πενηντάρηδες, αλλά αυτοί πιστεύουν ότι είναι οι νέοι της νέας εποχής. Κάνει κάθε τόσο σεξ με έναν άλλο τύπο που εμφανίζεται και μετά εξαφανίζεται κατά την γνωστή μέθοδο, και κάθε φορά που του λέει ότι θέλει κανονική σχέση  εκείνος της απαντά ότι η ανάγκη της για σχέσεις αποκλειστικότητας «είναι δημιούργημα της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας και ότι τα μονοπώλια του καπιταλισμού δεν θα περάσουν». Φυσικά ερωτεύεται ενδιάμεσα και έναν γκέι. Επιστρέφει σε παράξενους στρέιτ, από αυτούς που σου δίνουν ραντεβού σε ψαγμένα δήθεν κουλτουρέ μπαράκια και το παίζουν ιστορία, τσιμπιέται με κάτι τύπους με ψυχικά νοσήματα και τραβιέται με ένα σωρό ακατάλληλους αναφωνώντας τα βράδια απελπισμένη κάτω από την Ακρόπολη «Ω Αθήνα, πρώτη χώρα, τι γαϊδάρους τρέφεις τώρα»…

Η μόνη που την θέλει και την κυνηγά είναι η Μαρία, νυν λεσβία και πρώην αφέντρα. «Είχαμε ένα σάκο αρχίδια και μας ήρθαν κι άλλα δέκα» όπως έλεγε και η γιαγιά της ηρωίδας.

Το βιβλίο «Ένα μπακούρι στην Αθήνα» (εκδόσεις Πολύτροπον) είναι ότι πρέπει για δώρο στις singles φίλες σας. Θα ταυτιστούν, θα νομίζουν ότι τις παρακολουθούν, θα γελάσουν, θα το διαβάσουν σε ένα βράδυ κι έτσι, αντί να αυτοκτονήσουν χριστουγεννιάτικα όπως ήταν προγραμματισμένο, θα σκεφτούν εντάξει μωρέ, κι άλλες εκεί έξω στην Αθήνα της κρίσης μπλέκουν σε ένα σωρό αχρείαστες σεξουαλικές περιπέτειες για να βρουν γκόμενο αλλά πού… Εν κατακλείδι, όπως λέει και η συγγραφέας, «βρακί δεν είχε ο κώλος μας, γαρύφαλλο στο αυτί μας».

Καλοτάξιδο Στέλλα!

E.X